Dutch 
English 
Arabic 
French 
Spanish 
German 
Italian 
Portuguese 
Russian 
Chinese 
Een team van Chinese onderzoekers heeft een belangrijke ontwikkeling aangekondigd op het gebied van batterijen voor elektrische voertuigen, met nadruk op de vooruitgang in snelheid, duurzaamheid en indrukwekkende herstelstatistieken.
Het team, dat werkt vanuit de South Central University, Guizhou Normal University en het National Advanced Energy Storage Materials Engineering Research Center, zegt dat ze een nieuwe manier hebben gevonden om lithium-ionbatterijen te recyclen waarbij bijna elk beetje waardevol metaal wordt teruggewonnen, zonder gebruik te maken van agressieve zuren of grote hitte.
Het geheim? Een slimme vloeibare cocktail van ijzer, zout, natriumoxalaat en glycine (een aminozuur dat je ook in voedingssupplementen vindt). Wanneer deze milieuvriendelijke mix in aanraking komt met gebruikte batterijmaterialen, breekt het deze snel af en wint het 99,99% lithium terug in minder dan 15 minuten. Het haalt ook 96,8% nikkel, 92,35% kobalt en 90,59% mangaan uit het materiaal. Ter vergelijking: de meeste traditionele methoden hebben moeite om zelfs maar 80% van het lithium terug te winnen.
Het probleem met oudere methoden zoals hydrometallurgie? Ze zijn afhankelijk van sterke zuren - zwavelzuur, zoutzuur, salpeterzuur - en brengen risico's met zich mee zoals giftig afval, lekken en milieuschade. Niet bepaald een overwinning voor de groene overgang.
Maar deze nieuwe methode op basis van glycine draait het script om. Het is pH-neutraal, veiliger te hanteren en laat glycine achter dat hergebruikt kan worden als meststof. Circulariteit in actie.
En het proces werkt ook bij kamertemperatuur, waardoor er minder energie wordt verbruikt. Vergelijk dat eens met de "Flash Joule Heating" methode van Rice University, die ook hoge terugwinningspercentages heeft, maar een verzengende 3.000°C nodig heeft om dat te bereiken.
Waarom dit belangrijk is: De vraag naar lithium stijgt explosief en de wereldwijde hausse op het gebied van elektrische voertuigen vertraagt niet. Maar de winning van lithium is vies, duur en geopolitiek gezien lastig. Het creëren van een secundaire aanvoer door middel van recycling zou een belangrijke ontsluiting kunnen zijn: het verlagen van de kosten, het verminderen van de uitstoot en het verlichten van de druk op kritieke aanvoerketens.
Op dit moment bevindt deze doorbraak zich nog in het laboratorium. Maar als het kan worden opgeschaald voor de industrie, zou het wel eens de manier kunnen veranderen waarop de wereld batterijen recyclet - en het volgende hoofdstuk van schone mobiliteit mogelijk maken.
